JAKA REBÉH

Ku: Iwan Al-Aswad

Poe Ahad kuring ngariung sakulawarga. Kaparengan Si Cikal keur libur semester. Teu ngahaja rék ngadongéng, ngan teu kuat hayang népakeun pangalaman.

*

Baheula, mangsa kuring mimiti asup SMP, kaparengan Gunung Galunggung anyar bitu. Hujan lebu nepi ka wewengkon kuring. Harita kuring nikreuh leumpang mapay jalan satapak. Lumayan jauh lampaheun téh, anggangna ti imah ka sakola aya kana 7 kilometerna. Nyorang dua wahangan jeung opat pencelut. Ngajugjug ka sakola, sapatu tara ieuh dipaké ti imah kénéh, da nyaah inggis téréh dobol. Leumpang "nyékér" katularan ti tatangga kuring nu geus lulus ti SMP tempat kuring sakola.

Lampah kuring ka sakola teu mulus  sabiasana. Sajajalan kuring pakeupis nyuaykeun tungtung daun eurih atawa rungkun anu ngaromyong ka jalan, inggis lebu Galunggung keuna kana baju seragam. Teu ku hanteu, nepi ka gerbang sakola kuring kabeurangan. Sabudeureun sakola geus euweuh sasaha ... réhé. Batur kabéh geus dialajar di kelas séwang-séwangan.

Sapatu nu dipaké ti saprak meuntas wahangan kadua, dampalna pinuh ku taneuh. Di taman jeroeun gerbang, éta taneuh dikéséd-késéd. Kakara ngéséd sabeulah.

"Prit ...!" kadenge sora piriwit ti lebah kantor TU.

Serrr .... Angen kuring ngadadak asa ngalenyap.

Lieuk ka lebah sora ... hiji tangtungan jalma ngadigleu nyampeurkeun. Disidik-sidik, reng ... karasa muriding sabulu-bulu. Késang dina harigu karasa nyuruluk kana lebah hulu angen. Leuleus satulang sandi. Rék teu kitu kumaha? Kapan éta téh guru anu jadi pembina mangsa minggu kamari kuring di-mapras. Loba pisan "korban" ciwit beuteung ku éta guru.

"Kadieu, Jang! Siah maneh! Éta ngadon kékéséd di dinya. Na teu nyaho éta téh taman?" saur éta guru bari rada muncereng. Socana nelek-nelek beungeut kuring. "Manéh urang pasisian, nya?" saurna.

Na haté, kuring seja pasrah mun kudu kulit beuteung jadi geuneuk. Kuring teu ngajawab.

"Coba nenggak!" saurna bari neuteup seukeut. Kuring nenggak bari peureum. Gep ... karasa aya ramo ngahapit kana gado. Digular-giler.

"Nya ... pasti manéh ti pasisian. Kaciri éta liang irung rebéh, ngagedéan," sora Pa Guru kadéngé rada ngagilikgik seuri.

Kuring teu némbalan ... masih kabur pangcian.

Sanggeus gado dileupaskeun, kuring mikir sorangan. ‘Naha kulit beuteung bet salamet? Naha Pa Guru nyariosna siga bari seuri? Duh ... palang siang ....'

Kuring beunta.

“Hayoh geura asup! Batur mah geus dialajar ti tadi,” saur Pa Guru.

Kuring ngalénghoy muru ka lawang kelas. Sapatu nu masih “kandel” teu kebat diberesihan. Nepi ka lawang, kuring muka sapatu. Saba’da keketrok bari uluk salam kuring mukakeun panto. Teu kebat asup, sabab lebah lawang pasangrok jeung Bu Guru. Socana mencrong nelek-nelek beungeut kuring. Kitu ogé babaturan kuring, sakelas kabéh malencrong. Kuring asa teu napak balukar dipencrong ku jalma saeusi kelas.

“Si Jaka B, rebéh ...!” ceuk si Jénal bari nunjuk ka kuring.

Ger ... saeusi kelas kabéh seuri semu nari'mat. Aya nu nepi ka ngacay unggut-unggutan.

“Sss ... t!” Bu Guru ngahuit bari napelkeun curuk kana lambeyna. Aya rasa éra basa Bu Guru katempo rada gumujeng. Kabéh murid jempé.

“Pasihan eunteung, Bu,” ceuk si Réni ngajorowok.

“Satuju ...,” ceuk nu séjén saur manuk.

“Kadieu, Jang,” saur Bu Guru bari ngagupay ti sisi méja. “Ari ngaran Ujang teh saha?” Bu Guru naros.

“Jaka, Bu. Jaka B.”

“Aya nami Jaka A?”

“Aya, Bu. Abdi Jaka A,” ceuk si Jaka A bari ngacung.

Kusiwel Bu Guru ngaluarkeun eunteung leutik tina tasna. Song, ka kuring.

“Coba tah, hidep ngeunteung,” saurna bari ngasongkeun eunteung.

Gap, eunteung dicokot. Rét, kuring ngalieuk ka bangku babaturan. Rét deui kana eunteung. Lalaunan eunteung dideukeutkeun kana beungeut. Acan kebat nempo eunteung, ti bangku tukang kadéngé aya nu ngajorowok.

“Jaka Rebéh ... Jaka Rebéh ...!” cenah. Dialokan ku nu séjén. Saeusi kelas kabeh nyoara nu sarua “Jaka Rebéh” sababaraha kali bari keprok anca, jiga nu lalajo méngbal nyuporteran tim kameumeutna.

Teu nolih ka nu ‘nyuporteran’. Kuring ngeunteung ... Rey .... Gusti nu Maha Agung ...! Kesang tiis maseuhan sakujur awak. Bari rada rampohpoy kuring lumpat muru ka jamban. Sajeroning lumpat haté kuring ngagerentes. 'Pantes kabéh batur ngalandi kuring Jaka Rebéh, da geuning biwir liang irung kuring kalimpudan lebu Galunggung nepi ka sabudeureun ruruncang. Balukarna liang irung jiga ngagedéan. Beu ...!'

Geuwat kuring sibeungeut sababraha kali, tuluy disusut ku tungtung kaos sangsang. Sanggeus yakin beresih kuring balik deui ka kelas.

Kakara gé nepi ka lawang, ti jero ramé nu ngajorowok.

“Hidup Jaka Rebéh ...! Hidup Jaka Rebéh ...!”

Regeyeng, kuring diangkat ku genepan bari diampul-ampul luhureun sirah maranéhna, di bawa ka luar kelas.

“Jaka Rebéh ...! Jaka Rebéh...!

Di buruan sakola katempo loba batur ti kelas séjén sabab locéng istirahat geus disada.

Teu kudu dikomando, kabéh murid nu aya miluan pawai “mini” kalayan nyebut “Jaka Rebéh”, bari émprak, saléngkah sakeprok.

Ti mimiti harita di sakola kuring teu aya ngaran Jaka A jeung Jaka B. Nu aya Jaka Titik Jeung Jaka Rebéh.

**

Hidup Jaka Rebéh!!!

Indung Budak jeung Si Cikal lumpat ka jamban. Duka teuing rék naon ....

Sukabumi, Februari katompérnakeun 2019

Cag!.

Subscribe to receive free email updates: