Carbung: Nu Nyangsaya di Pipir Sakola (Bagean 1)

Ku: Eva Walipah

Panonpoé géus surup, wanci réupreupan. Hibar layung marakbak minuhan sakuriling bungking, tonggéret geus teu disada déui, papatong geus arampih, ganti ku kalong jeung lalay halibér ngabagéakeun datangna peuting.

Mang Ujang katémbong rusuh mukakéun gerbang sakola, tuluy muka konci asup ka rohangan kantor guru. Teu kungsi lila bray lampu-lampu diburuan sakola harurung. Tuluy mang Ujang kaluar ngoncikeun deui panto. Manehna nyampeurkeun gerbang sakola dikonci ti jero, tuluy leumpang mapay-mapay lorong sakola. Nguliwéd ka beulah pipir maksudna rek jalan gerbang tukang sabab imahna aya dipipireun sakola. Pipir beulah wetan aya lahan kosong nu dipake kebon sakola dipelakan sampeu, kacang panjang, hiris jeung tangkal gedang. Subur meuhpéuy buahna sabab alus piara. Mang Ujang penjaga sakola ngarangkep tukang kebon sakola rajin jeung daekan miara kebon jeung daék tatanen, hasilna dibagiken ka guru-guru matak guru-guru sarérea nyaah kamanehna.

Dipojok kebon sakola beulah tukang aya bangunan wc, kabehna aya 2 rohangan. Palébah dinya mang Ujang rada ngarandég sabab katembong salah sahiji panto wc oyag-oyagan padahal teu karasa aya angin, kadengé sora nu haharurungan. Rey bulu punduk mang Ujang muringkak, tuur nyoroncod, sukuna karasa beurat dilengkahkeun. Manehna ngahenéng ngaraga menéng saendéng-endéng.

“Astagfirullohaladzim” mang Ujang istigfar bari ngusap beungeut, tuluy ngumpulkeun pangacian. Ber lumpat tipaparetot. Gerbang tukang teu kungsi dikonci sabab kaburu sieun. Dina pikiranana teh aya kunti atau tuyul nu keur ulin dijero wc. Da tukang warung hareupeun sakola mindeng ngadongeng sok loba tuyul nembongan diburuan sakola teh cenah.

Nepika golodog imah mang Ujang hah heh hoh bangun nu capé pisan padahal jarak sakola ka imahna paling dua puluh meteran.

“Kunaon akang? Aya naon?” Nyi Imas pamajikanana ngabagéakeun bangun nu hariwang.

“Aya jurig” ceuk mang Ujang

“Jurig naon, akang?” Nyi Imas malik nanya

“Duka jurig naon pokona mah pikasieuneun” Ceuk mang Ujang deui.

“Jiga akang?” tanya nyi Imas bari nahan seuri

“Hus nyai mah mal enya akang pikasieuneun” Mang Ujang rada baketut, sor nyi Imas ngasongkeun cai dina emuk

“Sok dileueut heula caina, akang supados tenang!” Ceuk Nyi Imas, mang Ujang nginum cai nu disuguhkeun ku pamajikanana.

“Sok ayeuna mah akang carita aya jurig naon disakola?”nyi Imas nanya deui.

“Tadi basa akang ngaliwat ka hareupeun wc, salah sahiji panto wc teh oyag-oyagan bari kadengé sora anu haharurungan. Panto wc anu hijina oge muka tapi teu oyag-oyagan.” Ceuk mang Ujang, nyi Imas katembong kerung jiga nu mikir.

“Kira-kira jurig naon nya Kang? Urang teang yu! Nyai mah panasaran” ceuk nyi Imas

“Nyai mah sok kitu, pamali pantes we aya jurig pan sareupna. Ceuk kolot mah mun saréupna teh loba jurig anu liar” ceuk mang Ujang.

“Tapi nyai tetep panasaran, hayu urang téang kang!” ceuk nyi Imas bari singkil menerkeun sampingna. Rap make sendal tapi balik deui kajero imah mawa senter, sabab wanci geus mimiti mongkleng. 

“Akang hayu!” ceuk nyi Imas bari ngagidig ninggalkeun salakina.

Mang Ujang eleh deet kapaksa nuturkeun Nyi Imas nu ngagidig muru ka palebah wc sakola.

Barang nepika hareupeun panto wc, eta panto masih keneh oyag-oyagan. Nu haharurungan beuki eces kadenge, ku nyi Imas disampeurkeun lalaunan bari disorot ku senter. Da palebah wc mah teu dipasangan lampu. Bray panto wc disurungkeun tiluar, karasa aya nu ngaganjel. 

“Aduh” sora aya budak dijero.

“Astagfirulohaladzim” nyi Imas istigfar, tuluy noong saeutik kajero wc bari disenter. Kasampak aya budak nyangsaya dina ubin wc nu kotor jeung barau.

“Tulung” ceuk eta budak bangun anu leuleus pisan sorana ampir-ampiran teu kadenge.

Nyi Imas jeung Mang Ujang tuluy nulungan eta budak nu nyangsaya dipipireun sakola, dijero wc nu kotor jeung barau. Masih keneh make baju seragam, bajuna baraseuh, awakna ngahodhod kabulusan jeung baloboran getih saawak-awak.

“Iwan?” ceuk mang Ujang apaleun da memang eta budak murid sakola, murid kelas genep. Budak bageur budak lungguh. Eta budak ku mang Ujang dipangku dibawa ka imahna, tuluy diberesihan disalinan ku nyi Imas.

“Eum deudeuh teuing kasep” ceuk nyi Imas bari rambisak, manehna kagagas ngarasa ka anak sorangan, kumaha teuing indungna mun apaleun budakna kaayaan kitu. Sanggeus budak beres disalinan tuluy digolerkeun dina kasur di tengah imah. Nyi Imas nyieun teh manis tuluy dihuapan sasendok-sasendok. Sedengkeun mang Ujang indit ka imahna bapa Kepala sareng ka imah kolotna Iwan.

Nyi Imas teu waka wani nanyakeun ka eta budak kunaon ber aya dijero wc barijeung kaayaan teu walakaya baloboran getih make keneh baju seragam. Da ari ukur labuh mah moal nepika kitu. Saha nu ngarogahalana? Pedah naon? Nyi Imas terus ngira-ngira jawaban.  

Sabada Isya, aya kolotna Iwan nyusul ka imah mang Ujang. Indungna rawah riwih ceurik komo ninggali kaayaan anakna kitu ampir-ampiran kapiuhan.

“Iwan anaking kunaon hidep teh kasep? Saha nu tega ka anak kuring? Saha?” ceuk indungna balilihan.

“Ku Ema diteangan ti beurang keneh euweuh nu apal Iwan kamana sarerea teu aya nu nyangka Iwan aya dijero wc tapak mergasa” Indungna masih keneh ceurik

“Atos, Ceu. Ayeuna mah Iwan tos kapendak, Euceu tenang” Ceuk Nyi Imas bari ngusapan Indungna Iwan. Bapa Kepala Sakola ge aya sumping nepangan ka bumina mang Ujang. Kaayaan budak parna pisan, awakna panas, sasar bari jeung tatu bohak dina sirahna, leungeunna potong jeung eumeur saawak-awak. Budak can waka bisa ditanya nanaon kondisi psikisna jigana masih can stabil, manéhna ngalaman trauma nu jero. Sanggeus saréréa barempug ahirna budak dibawa ka rumah sakit, dijajap kanu mobil bapa Kepala sekolah.

Di rumah sakit, budak dirawat diubaran, tapi matak panasaran kunaon budak bét nyangsaya di pipir sakola dina kaayaan kitu. Geus saminggu, kaayaan budak beuki parna saur dokter Iwan ngalaman pendarahan dina otak sabab kateunggeul ku barang téuas. Dina kaayaan kitu Iwan teu bisa ditanya nanaon, saréréa teu aya nu apal ukur Iwan sorangan nu ngalamanana nu apal. Saur dokter Iwan moal bisa katulungan sabab pendarahanana parna pisan. Sarerea ngaheruk, bingung, sedih, karunya pagalo jadi hiji.

***

Sumedang, 11 Pebruari 2019

Subscribe to receive free email updates: